17 mei 1629. Vijf jaar na de oprichting van een priorij naast de 11de-eeuwse Romaanse kerk van Hunnegem, krijgen de zusters Benedictinessen de toelating van het stadsbestuur van Geraardsbergen om een muur te bouwen rond hun domein van 4 ha. Die volgt deels het tracé van de deels verwoeste stadswal uit 1332 en wordt aan de zuidkant begrensd door een gedempte zijtak van de Dender, de zogenaamde Kleine Dender.
Die muur is nodig om als kloostergemeenschap ‘buiten de wereld’ te functioneren. De priorij is een slotklooster dat de regel van Benedictus strikt toepast. De statuten bepalen dan ook dat geen enkele buitenstaander het domein van de priorij mag betreden zonder de toestemming van de overste.
In de 17de eeuw verzekert die muur ook de veiligheid van de bewoners. In de jaren 1630-1633 verblijven geregeld Spaanse en Franse garnizoenen in de stad en in 1634 vinden inkwartieringen plaats bij burgers. Wanneer in mei 1635 Franse en Hollandse troepen de streek onveilig maken, verhuizen de monniken van de Sint-Adriaansabdij in allerijl hun relieken naar Doornik, maar blijven de zusters van Hunnegem ter plaatse.

De ommuring van Hunnegem en het vier ha grote domein zijn bijna vierhonderd jaar later nog altijd goed bewaard. Die plaats wordt nu ingericht als een openluchtmuseum waarbij een wandelpad wordt uitgestippeld.

Dat openluchtmuseum heeft een drievoudige bedoeling: